سلطان سعد

در فاصله تقریبا یک کیلومتری روستای گرماب و نیز در نزدیکی آبگرم مزاری دیده می شود که همه ساله زائران زیادی را،به خصوص در فصل تابستان،به زیارت خود می طلبد. 

مرقد سنگ و خاکی  این بزرگ مرد غریب و مظلوم در کنار مزار شهید و سایر خفتگان خاک روستا مانند خورشید نور افشانی می کند. اگر چه مرقد این بزرگوار خاکی و ساده است ولی زیارتش بسیار با صفا و سرشار از معنویت و درک حس غربت است چرا که هر وقت بنده حقیر توفیق زیارت این عزیز را پیدا می کنم به یاد غربت ائمه بقیع (علیهم السلام) می افتم. 

از کرامات این عزیز همین بس که من داستانی را(که در ادامه می آید)از یکی از معتمدین و ریش سفیدان روستا شنیدم.ایشان نقل میکردند که: 

   "چند سال پیش که افغانی ها یکی از افراد روستا(حجی رسول) را گروگان گرفته بودند و همه از برگشتنش نا امید شده بودند،یک روز که توفیق حاصلم شد و داشتم به زیارت میرفتم همسر این فرد را دیدم که زائر این مزار بود و پروانه وار دور مزار می گشت و پیوسته ناله و دعا و  استغاثه میکرد و همین بود که کمتر از یک هفته نگذشت و خبر آزادی و پیداشدن حجی را شنیدیم." 

"سلطان سعد" نام زیبای این بزرگوار است که بدون شک در زمره اولیای خداست و نامش همیشه مایه آرامش و زینت بخش قلوب مردم گرماب خواهد بود. 

تقاضای عاجزانه ما از سازمان میراث فرهنگی و مسئولین و مردم روستا این است که در حفظ و بازسازی این مزار از هیچ کوششی فروگذار نکنند.اجرکم عند الله.