امید.......
سعدی بشوی لوح دل از نقش غیر او
علمی که ره به حق ننماید جهالت است
دم از ایران می زنیم...
دم از کوروش کبیر می زنیم که مال دو هزار و اندی سال پیش
هست...
دم از امید می زنیم وانتظار می کشیم که یه مولای سبز پوش
بیاد ودنیارو گلستان کنه...
گیر افتادیم تو محلی بین گذشته و آینده ولی یقین دارم اسمش
"حال" نیست ! چون کسی که تو حال زندگی کنه سراسر
انرژی هست...
به کوروش افتخار می کنیم ؟ پس چرا انرژی نمی گیریم .... مگه
نه این که باید مغرور بشی و پر انرژی تا سعی کنی ، خودتو،
ایرانتو ،دنیاتو بسازی نه این که به پاش بسوزی... حتی اگر
بدترین بلاها هم سرمون اومد...(با بدترین بلاها ، باز بجنگیم...)
به یه مرد کامل ایمان داریم که یه روزی میآد .... میآد و ....! به
باورهاش و خواسته هاش یقین داریم...
اگه به همه اینا یقین داری که می دونم داری به این هم یقین
داری که ما در قبال هم مسئولیم ... مسئولیتی سنگین....
ما بیهوده فرستاده نشدیم رو زمین... ما واسه
مهربونی،عشق،محبت،رسیدن به کمال و.... اومدیم نه واسه
این که فحشا کنیم ، خودمونو در گیر یه سری کار مد گونه و...
کنیم.
سالها بعد از ما چی می مونه به یادگار از مایی که داریم فقط از
بزرگانمون حرف میزنیم و به اونا می نازیم این وسط پس خود ما
کجاییم...؟
قرار نیست همه آدما ابن سینا و ... بشن ولی می تونن تو صنف
کاری خودشون سعی کنن یکی از بهترین ها باشن...
تو لابه لای اسم های بزرگ اسم های گم نامی هستن که ما
نمی شناسیم اما شاید به مراتب کارهای بزرگتری از آدم های
بزرگ کرده باشن ...
اما الان اکثر مردم داره افکارشون منفی می شه ... اون فکر رو
بزرگ می کنن بعد به اطرافیانشون ارائه میدن بعد به طور
تصاعدی این افکار .... وای.
اما ما کجای این قضیه هستیم؟ ما که نمیتونیم انرژی مثبت بدیم
حداقل انرژی منفی هم ندیم همش منفی ننویسیم (شاید خنده
دار باشه اما در قبال تک تک آدمای اطرافمون مسئولیم)... واسه
از بین بردن یه انرژی منفی از یه شخص حداقل باید دو برابر یه
آدم خنثی زمان گذاشت تا به مرحله خنثی برسه....
همه ما باید دست به دست هم بدیم ، باید یه انرژی مثبت
محض و واحد بشیم تا ایرانمون رو دوباره به اوجش
برسونیم(دولت و .... رو بیخیال از خودمون شروع کنیم.)... به
خدا همه ما غم و غصه داریم مشکل داریم محدودیت داریم اما
به قول "یاس" عزیز آدم همیشه تو این محدودیت ها و سختی
ها ستاره میشه...
بیاییم هم ما (فارغ از رنگ و زبان و قوم و مذهب) همه کمی ها
و کاستی های ایرانمون رو به جون بخریم... و بسازیمش تا
آیندگان به وجود ما افتخار کنن...
پس دور انرژی منفی و غم یه خط قرمز بکشیم
