خسرو ابراهیمی که از استان خراسان جنوبی است ودر شهرستان قاین در روستا سرمستی زندگی می کند از کودکی دنبال مار گیری بوده است ومار های مانندکپچه وبور اشتری و....را میگیرد.درسطح استان شاید کمتر نفری را ببینیم که این مارگیر معرف را نشناسد واو با پیری اش هنوز هم مانند مردان جوان به دنبال فعالیت های کشاورزی ودامداری ومارگیری است وبه اصطلاح ما روستای ها روغن زردی است واو چهار پسر دارد که نام هایشان فرامرز،علی برات،رضا،یوسف است .
ازمیان پسران او فرامرزدنبال حرفه مارگیری رفته است.وحال داستان مارگیری فرامرز را بیان میکنم: فرامرز مارگیری را از پدر آموخته و سالهاست، کنار او در صید مار فعال است نیز گفت: مردم داستانهای وحشتناکی از مارها شنیدهاند و طبعاً از آنها وحشت دارند، به محض روبرو شدن و دیدن مار دست و پایشان را گم میکنند یا با چوب و سنگ به آن حملهور میشوند یا سراسیمه فرار را بر قرار ترجیح میدهند که ممکن است مار دیگری را لگدمال کنند و کار دست خودشان بدهند در حالی که مارها نسبتاً جانورانی مفید و بیآزار هستند و تنها انواع بسیار محدود و انگشت شماری از آنها خوی تهاجمی دارند اکثریت اگر آزاری نبینند یا کسی آنها را تحریک به مقابله نکند آزاری نمیرسانند و بیشتر گزشهای آنها جنبه دفاع دارد یعنی ممکن است انسان یا حیوان هنگام عبور از روی علفزار یا کشت و زرعی یا تخته سنگی بیتوجه پا روی بدن ماری بگذارد و مار نیز وحشت زده عکسالعمل نشان دهد.
فرامرز ابراهیمی همچنین گفت باید دانست که تعداد کمی از مارها دارای سمی کشنده هستند ولی در هرحال، درصورت بروز چنین واقعهای باید بالای محل گزش را محکم بست و با چاک دادن محل نیش مار سعی شود حتی المقدور سم وارده را خارج سازند و در صورت امکان سریعاً سرم ضد مار تزریق کنند به علاوه چون مارگزیده شدیداً دچار وحشت و اضطراب میشود رساندن سریع مار گزیده به یک مرکز پزشکی هم برای رفع اثر خطرناک سم و هم از نظر عوارض جانبی آن و هم از نظر ایجاد آرامش روانی مار گزیده بسیار مفید است.